Staren in het donker.
Lieve vrienden, het lukt me al een paar weken niet meer om het licht nog te zien. De (politieke) corruptie, de intergenerationele oplichting, de dreiging van een fascistische burgeroorlog, het lukt me niet meer om er voldoende van weg te kijken om de dag door te kunnen.
Dit medium helpt me ook niet meer, omdat het opschrijven van hoopvolle gedachten niet meer lukt. Er was een waterkansje op een koerswijziging, maar het is nu duidelijk dat reactionair conservatisme regeert in de harten van velen. En elke keer als je zelfs kijkt naar het nieuws, spoelt er nog wat haat en machteloosheid binnen. Alles doet pijn ondertussen, zelfs het daglicht.
Dus, tijd om even te verdwijnen. Mezelf dwingen enkel na te denken en te schrijven over (hoopvolle) oplossingen en extreem koppig wegblijven van de probleemanalyse.
Voor wie zich zorgen maakt: Niet nodig, ik zit veilig en nu en dan komt er wel iemand kijken hoe het gaat. Je hoeft niet te bellen of langs te komen of zo. Mocht ik toch online opduiken de komende week, mag je me er wel aan herinneren dat ik mezelf wat rust verplicht ben. x