Roepen in de politieke woestijn

Wat te doen, nu we allemaal staan te staren naar de woestenij van dit politieke landschap?

Rare jongens, mensen die nog in de particratie geloven. Maar wat moet je doen als je wat versuft naar dit schouwspel zit te staren? Het is een vraag die me al jaren bezighoudt. En, alle opties gewikt en gewogen, is er maar één echte vorm van protest meer mogelijk:

Stel je kandidaat op een partijloze lijst.

Maak je daarbij geen illusies. Dit doe je niet om macht te verwerven. Dat zal immers niet lukken. Zelfs niet om je (wellicht unieke) politieke ideeën op een magische manier in het debat te krijgen. De particratie is ondertussen tot de tanden bewapend met de kieswetgeving, propaganda, zotgedraaide redacties en vooral extreem veel geld. De mening van buitenstaanders (alles wat niet in een partijbestuur zit) doet er nergens nog toe.

En ja, de meeste mensen zullen altijd strategisch blijven stemmen. Tegen hun goesting, op één van de zeven partijen die zich tot in de eeuwigheid heer-en-meester wanen. Dat is niet hun schuld, het stemsysteem is zo ontworpen. Kranten zullen weer vollopen met strategisch stemadvies, wie heeft er veto’s tegen wie, wie kan de kiesdrempel nog halen, etc, leidend tot een hartverscheurende keuze in het stemhokje en achteraf weer precies hetzelfde drama.

Om die reden is stemmen volstrekt zinloos geworden. Nieuwe initiatieven worden steevast met de kiesdrempel weggeblazen, of ze moesten een machtsbeluste geldschieter of een knaller van een illusie-volle BV meebrengen. Zelfs de vele blanco stemmers worden compleet genegeerd. Verkiezingen zijn farce, van voor naar achteren.

Stop dus toch met vruchteloos roepen in de woestijn. Het is helemaal niet “aan de kiezer”. En dit systeem zal zichzelf nooit hervormen.

Stel je volgende verkiezingen gewoon kandidaat.

Start daarbij geen partij. Schrijf geen partijprogramma, er staan al genoeg onoprechte zaken op papier. Ga gewoon lekker met een aantal andere toffe mensen, die al even zot verklaard zullen worden, op een lijst staan. Zorg enkel dat het niet mogelijk is om ruzie te beginnen maken over de lijstvolgorde, hou het egobeest onder controle. Dit is al voorgedaan, het kan.

Voer geen campagne, negeer debatten. In het huidige politieke systeem is het even gemakkelijk om de Noordzee leeg te drinken. Ga in de plaats met je partijloze vrienden picknicken. Doe wat vrijwilligerswerk.

Maar zorg dat je naam op een lijst staat. Uit f*cking protest.

Of je nu een job hebt of je bent een op de straten geworpen kunstenaar, ga op een partijloze kieslijst staan. Laat de stemcomputers vollopen met anonieme namen, als wanhopige lichamen op de machine.

En ja, lieve vrienden, ik hoor jullie wel. Wat als je dan toch - heel per ongeluk - verkozen zou geraken? Wat moet je dan doen?

Het antwoord is zowel goed als slechte nieuws. De kans dat men je iets zal laten doen is bijna nihil, dus alleen al daarom moet je je eigenlijk geen zorgen maken. Je bent in een mand vol slangen en schorpioenen gevallen, vrienden zal je er niet maken. Maar gebruik alle legale middelen die je nog krijgt om partijen hun financiële slagkracht en corrumperende werking te ontnemen. Breek elk dossier open dat je in handen kan krijgen, smijt alles op straat. Laat voelen wat transparantie werkelijk betekent. Organiseer waar en wanneer je kan burgerpanels, al was het maar om - alweer uit protest - te tonen dat een kwalitatief gesprek over onze gezamenlijke toekomst wel degelijk mogelijk is. Stel de vragen die geen enkele partijsoldaat durft te vragen. Het goede nieuws is dat je al die dingen kan doen, zonder dat je een psychopathische partij in je nek voelt hijgen. En voor al het andere, stem met je geweten, dankzij de fractiediscipline maakt het toch - alweer - niet uit.

Alleen uit de diepste wanhoop kan echte verandering ontstaan.

(Als je die wanhoop ook voelt, of je nu al wanhopig genoeg bent om je naam op zo'n kieslijst te keilen of niet, deel dit bericht aub, zodat we elkaar kunnen vinden.)

- TG