Het ongekende terrein van een crisis.
Bon. We hebben de deur van ons kantoor deze namiddag dichtgetrokken tot nader orde, wellicht minstens enkele weken. Iedereen kan van thuis werken.
Daarmee volg ik de logica van de wetenschap, niet het weifelen van de overheid. Die laatsten worden toch pijlsnel ingehaald door de werkelijkheid.
We gaan daarmee heel ongekend terrein in. Maar het voelde correct. Niet dat wij individueel zoveel risico lopen momenteel, maar als we collectief niets doen zal het over 2 weken ook hier zoals in Italië zal zijn. Dan faalt ook hier de gezondheidszorg en dat wil ik gewoon niet op mijn geweten hebben. Het is een kwestie van burgerzin.
Het is fascinerend hoe zo'n crisis allerlei zaken blootlegt.
Iemand de keizer van Antwerpen nog gezien of zit die weer ergens druk politieke strategieën te bedenken? Waardeloos. Terwijl Marc Van Ranst helder en nuchter doet wat nodig is, wat een fenomeen.
De VS rijdt met aan het stuur een oranje baviaan recht de afgrond tegemoet.
Nog nooit was de luchtkwaliteit zo goed. En ook qua CO2 uitstoot lijkt het er op dat we in 2020 iets heel bijzonders gaan zien.
Ondertussen implodeert in alle stilte de schaliegasindustrie. Ook dat gaat nog gevolgen hebben waar we nu niks over horen.
Het geldsysteem begint meteen te falen. Hoppa.
We moeten nu voor elkaar zorgen. Ook al betekent dat een feestje minder. Wanneer het voorbij is gaan we nog eens feesten, amai.
Maar laten we ook bezinnen. Dit is de moment om een aantal zaken grondig te herbekijken. De manier waarop we aan politiek doen. Ons geldsysteem. Hoe (oneerlijk) de wereld economisch aan elkaar is genaaid.
We gaan weken, misschien wel maanden hebben om er over na te denken. Laten we dat ook doen.