Over Thomas Goorden
Oh, de horror van het schrijven over jezelf. Maar de vraag “wie is die kerel?” blijft natuurlijk niet in de schaduw zitten. Echt wijzer ga je hier echter wellicht niet uit worden, al was het maar omdat het ook voor mezelf een actieve zoektocht is die steeds onbekender terrein opzoekt.
Mijn interesses zijn - vergeleken met de standaard - verschrikkelijk breed. Het begint bij natuurkunde (mijn “standaardsysteemopleiding”), uitgebreid met een brede interesse in filosofie. Vooral systemen fascineren me erg, met name het politieke en het monetaire systeem. En uiteraard kan klimaatverandering daar niet ontbreken. De laatste jaren is die blik zich ook stelselmatig naar binnen beginnen richten, naar psychologische inzichten zoals de oorsprong van trauma en dergelijke. Enkele van mijn persoonlijke favoriete schrijvers-denkers zijn Alain de Botton, Nassim Nicholas Taleb en Marcus Aurelius.
Ik ben ook politiek actief, met de bewuste keuze om volledig buiten het particratische systeem te blijven. Het ontstaan van dit spoor kan je vinden in dit interview met de mannen van Zwijgen Is Geen Optie van enkele jaren geleden. Na het oprichten van de Burgerraad, kwam daar de Burgerlijst achteraan. Ik ben ook officieel geregistreerd als lobbyist in het Belgische federale parlement, waarbij ik volgens het register “burgers” vertegenwoordig. Dit maakt me technisch gesproken de eerste Burgerlobbyist in België, naar een idee van Jeroen Olyslaegers. De ironie daarvan (een burgerlobbyist in een parlement) ontgaat me uiteraard niet. Ik probeer er vooral een punt mee te maken. Hoewel ik wel degelijk actief lobby bij partijpolitici op vrijwel alle niveau’s voor allerlei zaken, heeft het lobbyregister daar letterlijk geen enkele invloed op. Soms moet je de farçe gewoon aanblazen.
Veel mensen zullen me kennen als milieuactivist. Daarbij strijd ik al lang voor een zinnig mobiliteitsbeleid, met name te Antwerpen. Met dat doel zat ik jarenlang aan de tafel bij het Toekomstverbond, voor StRaten-Generaal. (Hoewel ik dat ondertussen grotendeels als een gefaald project beschouw.) Maar wat me echt heeft wakkergeschud, was de strijd om de bomen van de Charlottalei. Het geluid van die kettingzagen doet nog steeds mijn bloed koken. Van daaruit ben ik gestart met de Luchtzaak, die overigens nog steeds loopt, zes jaar na de uiterste deadline om de Europese luchtkwaliteitsnorm te halen. Momenteel probeer ik mee te helpen bij het tegenhouden van twee waanzinnige industriële projecten: de geplande ISVAG verbrandingsoven en Project One van Ineos.
Minder zichtbaar, maar in feite al “ouder” dan het milieuactivisme is mijn interesse voor informatica, privacy, copyright, online manipulatie en digitale rechten in het algemeen. Een jaar geleden organiseerde ik in die context nog een masterclass “Defence Against The Dark Arts” in De Groene Waterman te Antwerpen.
Schrijven en activisme zijn echter “slechts” mijn nevenactiviteiten. Ik heb al meer dan 10 jaar een eigen bedrijf, LEF genaamd, een creatief bureau dat zich richt op het verbeteren van inclusie, duurzaamheid en/of participatie. Via die weg kan je mij contacteren voor eventuele denk-, schrijf- of spreekopdrachten over de bovenstaande onderwerpen. Ook interessante communicatie- en programmeerprojecten voor “zaken waar de wereld beter van wordt”, neem ik nu en dan via die weg aan.
Over mijn persoonlijke leven, mijn relaties, familie en vrienden, zal je weinig online vinden, buiten het feit dat ik openlijk non-monogaam ben, na decennialange en hopeloos domme pogingen om dit deel van mezelf weg te schuiven. Respect voor die keuzes, incl mijn vraag naar privacy, wordt erg geapprecieerd.
Als laatste de meest relevante opmerking: Weet dat ik me heel bijzonder omringd voel en dat niets van dit alles mogelijk zou zijn zonder al die mensen die me in de donkerdere momenten rechtop houden en de lichte momenten zo overweldigend mooi maken. Alles wat ik doe is aan hen opgedragen, altijd.
Je kan me contacteren via Twitter of per email.